MUSICA
Tarrés, el verdadero Serrat…el contenido de sus canciones “delata” sus viejas “mañas”
“…ese tal Tarrés que no cabe en mi piel y saca a mi animal de parranda con él, le basta con el sol reparta fuego y luz y Dios nos de salud para poder beber…pero cuando el está se atraganta el licor, los amigos se van, y no me quiere mi amor…si no está Tarres llueve en el corazón. no baila mi mujer y se calla la canción…”
Erik Satie ( 1866 – 1925), cuyo nombre completo era Éric Alfred Leslie Satie, fue un compositor y pianista francés. para muchos es considerado una figura influyente en la historia de la música; en cambio para otros fue tanto admirado como denostado por otros compositores de su epoca.
A continuación presentamos un video de la Gnossienne No.1 interpretada por Laura Albertengo, que lo disfruten mientras entran en un agradable relax
También esta compositora e interprete, acaba de ganar un concurso local muy importante. el “ProyecyArte 2021” que incentiva la creación artística en diferentes disciplinas (artes audiovisuales, artes plasticas y música) que organiza la Secretaria de Cultura, Educacion y Deporte de la Municipalidad de Azul, con su tema “Juegos en el Viento”
FOTOS
Encuentro con Marina y colegas compartiendo experiencias en Alemania

Congreso Latinoamericano de Psicología Sistémica-encuentro y ponencia

Mis nietos!!

mis hijos!!

mi profe de sexología Lic. Sandra López

mi amigo y profe de ingles Charlie López
LIBROS

El Lic. Ceberio, psicologo y master en terapia familiar , nos explica de manera coloquial la relacion entre amores, desamores, comunicación y parejas.
Espero lo disfruten!
POEMAS
“Enemigo”
Pájaro libre, humano pecador, corazón negro, mira como me dejaste, la ultima vez que te fuiste.
Ojos maravillosos, pero a la vez dolorosos, te llevan tan lejos, que luego cuesta volver a la realidad.
Mira como has escrito tu amor por mi, aquello no estaba en el contrato dorado, mira como alimentaste al ratón que ahora está muerto.
Por que te fuiste conmigo?, que he hecho para que me tratas de ese modo? Dime cariño…
Por ti he perdido a peces bellos, por ti me esforcé conmigo misma, y lo único que recibo es desprecio, lo único que recibo de tu parte, es que esté en una cama llena de espinas.
No me crees? Me gustaría sacarte de mi mente, para que veas como estoy por tu culpa, para que me creas cuando digo interiormente como estoy por ti.
CREEME MALDICION! Fui una completa egoísta, una vagabunda buscando dinero para alimentarme, alimentar el corazón negro, que tu lamentablemente provocaste.
MIRAME DE UNA VEZ! DIME LO QUE VES! NO ME CREEES TODAVIA?
Por tu culpa maldito pecador, agarraba con firmeza la espada, para luego enterrar en la piel sagrada.
Por ti, esta chica casi se va mas allá del cielo, ya sea por un fantasma asfixiándole, o por el guardia que le estaba por clavar una espada por el estomago, desde pequeña me está atormentando, cuando te iras definitivamente?
NO TE DAS CUENTA TODAVIA? que esta chica sufre por ti, quiere que cambies, que te vayas, que no aparezcas mas.
Por ti tuvo sueños de ríos rojos, que se ahogaba, que buscaba ayuda, pero nadie le ayudaba por ser como era.
Pesadillas, oh maldito corazón negro, boca de mares hirientes, mira como has hecho sufrir a la niña risueña, que ahora está adulta pero melancólica, he aprendido bastante, déjala en paz!, lleva consigo una mochila pesada, camina cómo puede con todas la heridas abiertas, que trata de sanar con amor.
Déjala maldito demonio!, y es dura consigo misma por tu culpa, siempre esforzándose para ser perfecto, cuando no existe la perfección, Ángel Negro.
Quieres llevártela?, eso no se podrá, porque esta chica ya tuvo suficiente, y está mejorando de a poco, está viendo luz interna que tiene, con ayuda de ángeles maravillosos.
Vete!
Autor: Luciérnaga
HASTA PRONTO…POR EL MOMENTO
Cuanto tiempo ha pasado mi bien, desde aquellos días tormentosos que no sabía si iba a sobrevivir.
Recordar aquí sentada desde mi ventana mirando hacia el exterior, como a su tiempo fue floreciendo el jardín, que con tanto tiempo he creado.
Todavía puedo sentir aquel sentimiento que me atemoriza de pequeña, pero simplemente ahora mismo, se ha convertido en algo lejano, lejano porque no volverá mas.
Algo pequeño con el pasar de los años, con la ayuda de las luciérnagas que fueron, a su vez la gran luz para mi vida, esa herramienta que me daban los días mas oscuros
Y es aquí donde vengo a decirte ángel maligno, que tu batalla que tanto deseaste ganar, y que ahora lo digo con toda la libertad del mundo, no pudiste ganar, no lo lograste.
Esas ansias de querer agarrar la espada filosa, ha llegado a su fin y puedo utilizarlo solo en sentido metafórico.
Aquel fantasma que me quería asfixiar, mientras me miraba como sufría desde mi propio martirio, desde mi propia mierda…ahora yo lo puedo dominar.
Esta pequeña niña a la que creías que nunca iba a crecer, la que por ti tuve sueños de ríos rojos, que se ahogaba, que buscara ayuda, pero nadie le ayudaba por ser como era.
Puedo ahora mismo decirle en la cara, maldito corazón negro, que ya no tiene esas pecaminosas ganas de volver a hacerlo.
Ahora mi angel negro, en cierta parte puedo entenderte, lo que necesitabas era amor, ese amor propio que nunca llegaste a sentir.
Cito lo ultimo que te he dicho: (“…pájaro libre, humano pecador, corazón negro, mira como me dejaste, la ultima vez que te fuiste; ojos maravillosos, pero a la vez dolorosos, te llevan tan lejos, que luego cuesta volver a la realidad…”)
Es aquí mi viejo amigo, donde puedo expresarle con tanta paciencia, que tu momento ha llegado.
Esto no es un adiós, será un hasta pronto por el momento.
Autor: Luciérnaga
INSPIRADO EN LA OBRA “ORGULLO Y PREJUICIO”
Te miro desde lejos porque no tengo la valentía suficiente para volver a perderme en tus ojos.
Te miro desde lejos porque la vergüenza se apodera de mi al querer compartir estos contigo.
Te miro desde lejos porque no hace falta acercarme para sentir lo que siento por ti
Autor: Fran!
POEMA LITUANO SOBRE EL AMOR
Pareiga be meilės virsta lažu.
Atsakomybė be meilės virsta našta.
Teisingumas be meilės virsta žiaurumu.
Tiesa be meilės virsta kritika.
Žinios be meilės virsta teorija.
Bendravimas be meilės virsta veidmainyste.
Santykiai be meilės virsta mainais.
Protingumas be meilės virsta gudrumu.
Kompetencija be meilės virsta kategoriškumu.
Garbė be meilės virsta arogancija.
Šlovė be meilės virsta tuštybe.
Auklėjimas be meilės virsta diktatūra.
Tikėjimas be meilės virsta fanatizmu.
Veikla be meilės virsta karjera.
Gyvenimas be meilės virsta statistika.
Viskas, prie ko prisiliečiame, įgauna prasmę tik tada, kai prisiliečiame su meile.
Traducción ..
El deber sin amor se convierte en cenizas.
La responsabilidad sin amor se convierte en una carga.
La justicia sin amor se convierte en crueldad.
La verdad sin amor se convierte en crítica.
El conocimiento sin amor se convierte en teoría.
La comunicación sin amor se convierte en hipocresía.
Las relaciones sin amor se convierten en intercambios.
La inteligencia sin amor se convierte en astucia.
La competencia sin amor se vuelve categórica.
El honor sin amor se convierte en arrogancia.
La gloria sin amor se convierte en vanidad.
Ser padres sin amor se convierte en una dictadura.
La fe sin amor se convierte en fanatismo.
Una actividad sin amor se convierte en una carrera.
La vida sin amor se convierte en estadísticas.
Todo lo que tocamos adquiere significado sólo cuando lo tocamos con amor.
“La Rusa!”
0 Comentarios